از سینمای مقاومت میتوان به عنوان رقیب گفتمان غالب سینما نام برد
تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۱۹۵۵۳
دبیر هفدهمین جشنواره فیلم مقاومت از برگزاری اختتامیه این رویداد بینالمللی در پهنه خلیج فارس خبر داد و گفت: رویکرد جشنواره داری ما باید از جنس همان رویداد باشد. تقلیل «جشنواره فیلم مقاومت» به دفاع مقدس یا مقابله با داعش جفا در حق مقاومت است
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، جلال غفاری قدیر صبح روز پنجشنبه - ۲۴ آذرماه- در نشست رسانهای هفدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت که در موسسه شهید آوینی برگزار شد، اظهار داشت: از صنعت سینمای مقاومت میتوان به عنوان رقیب گفتمان غالب سینمای نام برد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی اظهار داشت: تلقی ما این است که رویداد سازی و خبر جشنواره فیلم مقاومت هم باید از جنس گفتمان مقاومت باشد.
دبیر هفدهمین جشنواره فیلم مقاومت ادامه داد: ما یک چالش جدی داشتیم که مقاومت را به سوژه یا موضوع سیاسی تقلیل میدهیم درحالی که تقلیل آن به دفاع مقدس یا مقابله با داعش جفا در حق مقاومت است.
غفاری گفت: مقاومت یک کلان گفتمان است و انسان فطری مقاومت جوست و خداوند خواسته که انسان این گونه آفریده شده است.
وی درباره گفتمان مقاومت اظهار داشت: یکی از جلوه های کلام رهبری در سالهای اخیر تفسیر گفتمان مقاومت و تفاسیری چون اقتصاد مقاومتی است.
دبیر هفدهمین جشنواره فیلم مقاومت گفت: جشنواره مقاومت باید به گونه ای رقم بخورد که فیلمسازی گام دوم انقلاب اسلامی وارد عرصه شوند.
غفاری همچنین افزود: در جشنواره امسال حمایت های ویژه تولیدی خواهیم داشت. باید جنبه جشنواره صرفا مسابقه نباشد و همراه با جریان فیلمسازی باشد.
این مدیر فرهنگی در ادامه گفت: با تدبیری که به عمل آمده هفتههای فیلم مقاومت در ۱۷ کشور جهان برگزار و آثار برتر در این کشورها به نمایش در می آید.
جشنواره هفدهم مقاومت امسال بخش مجزای بین الملل نخواهد داشت
در ادامه این نشست دبیر اجرایی جشنواره هفدهم فیلم مقاومت با اشاره به برگزاری این دوره در ۶ بخش گفت: این دوره بخش مجزای بین الملل نخواهد داشت و عرصه همشانگی و رقابت امتی خواهد بود.
محسن رفیعی اظهار داشت: آثار تمام فیلمسازانی که در محور مقاومت کار می کنند در یک گستره پاک و برابر مورد داوری قرار می گیرد.
وی افزود: در بخش اصلی فیلم بلند (سینمایی، بلند مستند و بلند پویانمایی) آثار در دبیرخانه مورد پذیرش قرار می گیرد.
رفیعی گفت: سریال بخش دیگری از جشنواره است و بخش فیلم کوتاه شامل داستانی، مستند و پویانمایی است.
دبیر اجرایی جشنواره هفدهم فیلم مقاومت افزود: در بخش اصلی آثار بلند و کوتاه شامل داستانی، مستند و پویانمایی تمامی شرکت کنندگان و متقاضیان داخلی و خارجی با هم به مرحله انتخاب و داوری می رسند.
رفیعی گفت: بخش مهم دیگری که در جشنواره امسال مورد نظر قرار گرفته نسل روایت است که رویکرد جانانه و پرداختی درست به مساله نوجوانان و جوانان دوربین به دست و فیلمساز دارد تا از بین این ها بتوان نسل آینده فیلمسازی تربیت کرد که گام دوم انقلاب را برای رسیدن به اهداف هنری یاری رسانند.
وی اظهار داشت: بخش دیگر جشنواره "جهان بدون اسراییل" است.
دبیر اجرایی جشنواره هفدهم فیلم مقاومت گفت: جوایز هر کدام از این بخش ها متبرک به نام شهید و هنرمند بزرگی است که در عرصه مقاومت صاحب اثر و نفوذ است.
وی افزود: جایزه بخش اصلی متبرک به نام سردار شهید سلیمانی، جایزه نسل روایت مزین به نام شهید محسن حججی، جایزه بخش دفاع مقدس مزین به نام رسول ملاقلی پور و جایزه جهان بدون اسراییل مزین به نام عماد مغنیه است.
رفیعی گفت: دو بخش دیگر نیز یکی شامل روایت قلم در مبحث فیلمنامه نویسی بلند، کوتاه و اقتباسی و جایزه این بخش نیز مزین به نام شهید مرتضی آوینی است و دومی بخش نقد و پژوهش دفاع مقدس است.
جشنواره فیلم مقاومت از سال ۶۲ آغاز به کار کرده و امسال هفدهمین دوره آن برگزار خواهد شد. این جشنواره تا ۱۱ دوره با نام دفاع مقدس نامگذاری شده بود و از سال ۸۹ نام آن به جشنواره مقاومت تغییر کرد.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: سینما فیلم مقاومت جشنوراه جشنواره فیلم مقاومت هفدهمین جشنواره جشنواره هفدهم مزین به نام دفاع مقدس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۱۹۵۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرگذشت غمانگیز نخستین زن بازیگر سینمای ایران؛ صدیقه سامی نژاد که بود؟ (+عکس)
دهم اردیبهشتماه سالروز درگذشت بازیگری است که نه تنها به عنوان نخستین هنرپیشه زن ایرانی شناخته میشود بلکه از منظری دیگر او را اولین قربانی در ناتوانیِ بومی کردنِ تفکر مدرن در سینمای ایران میدانند. صدیقه (روحانگیز) سامینژاد بازیگر فیلم «دختر لر» پس از نقشآفرینی در نخستین فیلم خود آنقدر سختی دید که هرگز حاضر به تکرار این تجربه نشد.
به گزارش روزیاتو، نام روحانگیز سامینژاد که متولد سال ۱۲۹۵ در کرمان بود، با بازی در نقش «گلنار» در فیلم «دختر لُر» برای همیشه در تاریخ سینمای ایران باقی مانده است. «دختر لر» نخستین اثر ناطق سینمای ایران است و در سال ۱۳۱۲ توسط خانبهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا ساخته شد.
با پخش «دختر لر» در سینماها که با استقبال فراوانی هم روبرو شد، سامینژاد به شهرت رسید اما بعد سرنوشت بسیار تلخی پیدا کرد.
فریدون جیرانی سال ۱۳۸۹ در دورانی که پخش یک مصاحبه با فریماه فرجامی بعد از سالها بیخبری و با تصاویری تکاندهنده از این ستاره سالهای دور سینما واکنشهای تندی را به دنبال داشت، در مطلبی بیان کرد:
زندگی بازیگران در سینمای ایران تلخ است و این فقط مربوط به سالهای پس از انقلاب نیست. از ابتدای ورود سینما به ایران این سرگذشت تلخ تکرار شده است. ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۷۶ یک روز صبح به دفتر مجله سینما زنگ زدند و گفتند روحانگیز سامینژاد مُرده است. من تا آن روز فکر میکردم روحانگیز سامینژاد باید سالها پیش مرده باشد. به خانه خواهرش عالیه زند تبریزی زنگ زدم و دیدم خبر درست است. رفتم خانه عالیه زند تبریزی و فهمیدم سامینژاد بعدازظهر چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۷۶ در سن ۸۶ سالگی در تنهایی مرده و روز پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت در قطعه ۳۴ ردیف ۴۴ شماره ۴۶ در جایی گمنامی خاک شده است. رختخواب سامینژاد وسط خانه بود. تنها میراث این اولین بازیگر سینما یک کیسه نایلونی بود و داخل آن یک بسته سیگار، یک شناسنامه و بروشور تانشده «دختر لر».
این کارگردان سینما همچنین گفته بود:
من قبل از دیدن این میراث، تصویر سامینژاد را در فیلم تهامینژاد دیده بودم که گریه میکرد و دیگر هیچ. «ایران قادری» که یک روز سرشناسترین بازیگر تماشاخانه تهران بود، چه شد؟ چگونه مُرد؟ چه کسی خبر داشت؟ و خیلیهای دیگر. ریشه سرگذشت تلخ بازیگران در سینمای ایران را باید در جامعهای جستجو کرد که نتوانسته است تفکر مدرن را بومی کند و در خود حل نماید. متاسفانه اولین قربانیان این ناتوانی بازیگران زن سینما بودند.
عباس بهارلو – مورخ و پژوهشگر سینما – در سال ۱۳۸۱ مطلبی درباره این بازیگر نوشته بود که در بخشهایی از آن آمده است:
وقتی در سال ۱۳۱۲ فیلمِ «دختر لر» ساخته مشترک خانبهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا، که صدیقه سامینژاد در آن نقش «گلنار» را بازی میکرد، در تهران نمایش داده شد، در میان مردمی که برای بار نخست سیمای یک زن ایرانی را بر پرده سینما دیده بودند واکنشهای ناگواری برانگیخت، که بهدرستی روشن نیست ــ و احتمالاً هیچگاه نیز معلوم نخواهد شد ــ که آیا خانم صدیقه سامینژاد تصوری از آن واکنشها در ذهن داشته است یا خیر، و آیا اگر میداشت حاضر به ایفای نقش در آن فیلم میشد؟
گفته میشود که در آن مقطع آوانس اوگانیانس نیز کوششهایی را در زمینه ساخت فیلم انجام میداد و در اینباره بهارلو ادامه داده است:
بهموازات فعالیتهای سختکوشانه اوگانیانس در ایران، عبدالحسین سپنتا و خانبهادر اردشیر ایرانی نیز برای ساختن نخستین فیلم مشترک در هندوستان در جستوجوی بازیگر زنی بودند که زبان فارسی بداند و نقش «گلنار» را در فیلم «دختر لر» بازی کند. تا قبل از دوره پهلویِ اول بازی زنانِ مسلمان در نمایشها و تعزیهها ممنوع بود و بازیگران زنی که در این سالها در فیلمهای اوگانیانس و مرادی ایفای نقش میکردند مانند مادام سیرانوش، لیدا ماطاوسیان، ژاسمین ژوزف، زما اوگانیانس و آسیا قسطانیان (کوستانیان) از بانوان ارمنی بودند که اکثر آنها از صحنه تئاتر به سینما آمده بودند، بههمین دلیل موانع کمتری بر سرِ راه خود داشتند.
سپنتا موفق شد صدیقه (روحانگیز) سامینژاد، همسر یکی از کارکنان کمپانی امپریال فیلم بمبئی، را که از سیزده سالگی از کرمان به هندوستان رفته بود مجاب کند و با این توضیح که نام او بهعنوان نخستین بازیگر زن در تاریخ سینمای ایران ثبت خواهد شد ــ که شد ــ موافقت او و شوهرش، دماوندی، را برای بازی در فیلمش جلب کند. بدین ترتیب گروه هندی ـ ایرانی عبدالحسین سپنتا و اردشیر ایرانی کار خود را در هندوستان آغاز کرد.
«دختر لر» نخستین بار در سیام آبان ۱۳۱۲ در دو سینمای مایاک (دیدهبان) و سپه بر پرده آمد، و نمایش آن، سال بعد از دوم مردادماه ۱۳۱۳ در سینما مایاک تکرار شد، و پس از یک ماه از چهارم آذر نمایش آن در سینما سپه به مدت پنجاه روز ادامه یافت. سپس با یک دو هفته وقفه در همینسینما از نو بر پرده رفت. استقبال از فیلم بسیار پُرشور بود و حتی «مادر بزرگهای خیلی پیر» هم رفتند تا سرگذشت «دختر لر» را بهچشم ببینند.
ایفای نقش گلنار در «دختر لر» موجب شد که صدیقه سامینژاد چنان انگشتنما و زبانزد خاص و عام شود که هم با دشنام روبرو شد و هم با تشویق برخی مردم در شهرهای مختلف.
سامینژاد در سال ۱۳۴۹ یعنی ۳۷ سال پس از نمایش «دختر لر»، در مستندی از محمد تهامینژاد با نام «سینمای ایران از مشروطیت تا سپنتا» حضور یافت و به روایت زندگی دشوار و پر از رنج خود پرداخت.
از تهامینژاد نقل شده است:
اغلب بهطور کنترلنشدهای میخندید و در حالیکه اشک در چشمانش حلقه زده بود به من گفت که هنگام اقامت در هند ایرانیهای متعصب او را مورد ضربوشتم قرارمیدادند و حتی بطری بهطرفش پرتاب میکردند. بهطوریکه همواره مجبور بود همراه با محافظ از استودیو امپریال فیلم خارج شود.
درباره این چهره مستند دیگری با نام «روحانگیز سامینژاد» به کارگردانی مجید فدایی نیز ساخته شده که در ارتباط با زندگی نخستین بازیگر زن سینمای ایران و ایفاگر نقش «دختر لر» است.
سامینژاد در حالی در ۸۰ سالگی از دنیا رفت که خاطرات زیادی از دورانی که «دختر لر» ساخته شد و حواشی پیرامون آن بازگو نشد. فریدون جیرانی که مطالعات زیادی درباره تاریخ سینما دارد، با بیان اینکه چنین اتفاقی فقط مختص نخستین بازیگران سینما نبوده، در مصاحبهای با ایسنا گفته بود:
بسیاری از بازیگران سینما، حرف و تاریخ سینما را با خود به زیر خاک بردند. من بارها به آنها گفته بودم که اجازه بدهید این اطلاعات به نسلهای دیگر انتقال داده شود، اما بسیاری از آنها به این موضوع توجه نکردند.
قدیمیهای معروف، بریدهاند و سعی میکنند که صحبت نکنند، چون معتقدند سالها به آنها بیلطفی شده است و دل پرگلایهای دارند. مثل ناصر ملک مطیعی که من یک بار از او دعوت کردم تا به خانه سینما بیاید و درباره «چهارراه حوادث» (فیلمی به کارگردانی ساموئل خاچیکیان) صحبت کند و هرچه اصرار کردم موافقت نکرد. فردین هم دق کرد، در حالی که میتوانست بازی کند. در یکی از برنامههای تلویزیونی هفت، بعد از سالها آقای افخمی گفت که اگر به تاریخ سینما مراجعه کنید میبینید که بعد از فیلم «گنج قارون» تعداد سینماهای تهران افزایش پیدا کرده است بنابراین نمیتوان نقش فردین را در تاریخ سینمای ایران انکار کرد اما سالها تلاش شد که این نقش را انکار و حذف کنیم اما نتوانستیم. برای همین بعد از فوت او تشییع جنازه باشکوهی شکل گرفت. او میتوانست بازی کند، چرا بازی نکرد؟ اگر بازی میکرد چه اتفاقی میافتاد؟ در سینمای سی سال اخیر که علی بیغمی وجود نداشت، میتوانست نقش یک پدر را بازی بکند.
کانال عصر ایران در تلگرام